بافت فرسوده شهري به عرصه هايي از محدوده ي قانوني شهرها اطلاق مي شود که به دليل فرسودگي کالبدي، عدم برخورداري مناسب از دسترسي سواره، تأسيسات، خدمات و زيرساختهاي شهري آسيب پذير بوده و از ارزش مکاني، محيطي و اقتصادي نازلي برخوردارند. اين بافت ها به دليل فقر ساکنان و مالکان آنها، امکان نوسازي خودبه خودي را نداشته و سرمايه گذاران نيز انگيزه اي جهت سرمايه گذاري در آن را ندارند